Στην Πέλλα η Εγνατία πρέπει να ακολούθησε τη χάραξη της πρωιμότερης Βασιλικής οδού. Επομένως, οι μνημειακοί μακεδονικοί τάφοι πρέπει να βρίσκονταν εκατέρωθεν της Εγνατίας. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα είχαν τοποθετηθεί στην πορεία της οδού κιονίσκοι που φέρουν επιγραφές με αναφερόμενες αποστάσεις από την αφετηρία της οδού ή από κάποια σημαντική πόλη και είναι γνωστοί ως μιλιοδείκτες (miliaria). Οι αποστάσεις μετριούνταν σε ρωμαϊκά μίλια, τα οποία σημειώνονται και στον χάρτη.
Η αρχαία Εγνατία οδός
Η Εγνατία αποτελεί τον σημαντικότερο άξονα χερσαίας σύνδεσης της Ρώμης με την ανατολική Μεσόγειο. Η κατασκευή της τοποθετείται στα χρόνια του Ανθύπατου της ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας Gnaeus Egnatius και συγκεκριμένα στα μέσα της δεκαετίας του 140 π.Χ. Η χάραξή της ακολούθησε σε πολλά σημεία προγενέστερες οδούς. Η ακεραιότητά της διατηρήθηκε σε όλη τη ρωμαϊκή περίοδο, ενώ στα βυζαντινά χρόνια έπαψε να αποτελεί τον βασικό άξονα σύνδεσης της Κωνσταντινούπολης με τη Δύση και κάποια τμήματά της, όπως το τμήμα Δυρραχίου-Έδεσσας, ατόνησαν. Από τον 16ο αιώνα και εξής η Εγνατία αναβιώνει ως διαβαλκανικός άξονας υπό οθωμανική κεντρική διοίκηση, παρουσιάζοντας μικρές αποκλίσεις από την αρχική της χάραξη. Ειδικότερα το τμήμα Θεσσαλονίκης-Έδεσσας εμφανίζει εντυπωσιακή μακροβιότητα χρήσης κατά το μεγαλύτερο διάστημα της βυζαντινής και οθωμανικής περιόδου.
Η αρχαία Εγνατία οδός
Η οδός κατασκευάστηκε αρχικά για στρατιωτική χρήση αλλά σύντομα έγινε ο σημαντικότερος άξονας σύνδεσης της Ρώμης με το Βυζάντιο.
